شناخت وضعیت مکانیزاسیون کشاورزی و تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی و فنی بر توسعه آن در استان همدان هدف این پژوهش بوده است. برای گردآوری داده ها و اطلاعات 415 بهره بردار کشاورزی و 285 نفر از کاربران ماشین های کشاورزی به روش همگن سازی و نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد پرسش واقع گردیده اند. تعیین سطح توسعه مکانیزاسیون با استفاده از تئوری مجموعه های فازی و با تعریف یک شاخص ترکیبی بر اساس چهار شاخص درجه مکانیزاسیون، ظرفیت مکانیزاسیون، بهره وری نیروی کار و سود خالص مزرعه صورت گرفته است. بر اساس نتایج سیستم فازی 32 درصد مزارع استان از لحاظ سطح توسعه مکانیزاسیون در سطح خیلی پایین، 46 درصد پایین، 19 درصد متوسط، 2.5 درصد بالا و 0.5 درصد در سطح خیلی بالا قرار دارند. این امر وضعیت نامطلوب مکانیزاسیون کشاورزی را در استان نشان می دهد. براورد رابطه بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته (سطح توسعه مکانیزاسیون کشاورزی) نشان داد که متغیرهای ضریب خدمات پشتیبانی، اعتبارات دریافت شده توسط کشاورزان، آموزش، سواد، تعداد قطعات زمین زراعی (با اثر منفی) و سابقه به ترتیب با کشش متوسط 7, 7.1, 7.4, 9, 14.2 و 4.6 درصد و دو متغیر مجازی نوع سیستم آبیاری مزارع و وضعیت تسطیح قطعات مهمترین عوامل در توسعه مکانیزاسیون کشاورزی در استان همدان می باشند. متغیرهای فوق 90 درصد از تغییرات مربوط به مکانیزاسیون کشاورزی را تبیین می کنند.